• Door naar de hoofd inhoud

Tuğrul Çirakoğlu

  • Home
  • Columns

Tuğrul Çirakoğlu

Het was alsof er een riooloverstroming had plaatsgevonden met lijkvocht

02/02/2023 door Tuğrul Çirakoğlu

Zijn levenloze lichaam lag twee weken lang op de badkamervloer. Pal naast de verwarming die op 26 graden Celsius ingesteld stond. Hier kwam ik echter pas later achter. Initieel kreeg ik enkel door dat het om een overlijden ging waarbij de bewoner twee weken dood in de badkamer had gelegen.

‘Het is allemaal niet zo erg’ zei de stem aan de andere kant van de lijn. ‘Dat hoor ik wel vaker’ antwoorde ik stilletjes in mijn hoofd. Ik doe dit werk inmiddels al acht jaar, er komt altijd meer bij kijken dan men denkt.

Onze offerte werd als te prijzig beschouwd. Ze zouden deze daarom vergelijken met die van andere aanbieders. Enkele uren later kregen we de opdracht toch gegund. Ze hadden uiteindelijk geen navraag gedaan bij andere partijen. We konden dezelfde avond nog starten.

Bij het openen van de voordeur kwam er een dusdanig sterke lijklucht naar buiten dat mensen die twintig meter verderop buiten op straat stonden direct met de hand voor de neus wegholden. ‘Het is allemaal niet zo erg hé’ murmelde ik binnensmonds.

Het piepkleine appartement leek op een vuilnisbelt. De badkamerdeur was door de hulpdiensten verwijderd om het lichaam af te kunnen voeren. Ik wist niet waar ik naar keek. Het was alsof er een riooloverstroming had plaatsgevonden met lijkvocht.

Op de gehele badkamervloer was een centimeters dikke, geleiachtige drablaag aanwezig van menselijk afval. Geaccompagneerd door duizenden glasscherven van de kapot geslagen douchewand.

De hulpdiensten hadden de douchewand aan gorten geslagen omdat zij anders het lichaam niet konden verwijderen. Ik had hier zo mijn twijfels bij. Dit leek eerder op paniekspel. Dat er nog veel van zijn ‘lichaam’ over was kon ik mij namelijk niet voorstellen.

Hij was naast een gloeiendhete radiator overleden in een afgesloten badkamer. Je kunt je voorstellen dat onder dergelijke sauna-achtige omstandigheden het ontbindingsproces in rap tempo plaatsvindt. Wat normaliter in maanden of jaren gebeurt, gebeurde hier in twee weken.

Het was allesbehalve een fijn gezicht. De realisatie dat ik over enkele minuten zou starten met het opscheppen van menselijke restanten maakte het er niet beter op. Ik ging nog voorzichtiger te werk als gewoonlijk. Er lagen duizenden glasscherven en de vloer was spekglad. Ik had geen zin om uit te glijden en in de lijkvocht-cocktail smurrie te komen liggen. Of, nog erger, mij ergens aan te snijden of te prikken en een infectie op te lopen.

Na enkele uren bikkelen was de badkamer weer brandschoon en geurvrij. Vaak beschouw ik mijn werk gewoon als werk. Natuurlijk weet ik dat het geen alledaags beroep is, maar als je dit dagelijks doet sta je daar niet altijd bij stil. Maar ditmaal was anders. Ik was enorm trots op het resultaat, de badkamer straalde.

De volgende ochtend belde de opdrachtgever mij op. Enerzijds om te verontschuldigen, het was natuurlijk veel erger dan initieel was verteld. Anderzijds om ons te bedanken. We hadden het niet alleen snel opgelost, maar ook zonder destructieve maatregelen te hoeven treffen. Ze hoefden enkel een nieuwe douchewand te plaatsen, de rest was weer picobello in orde. Alsof er nooit iets was gebeurd.


Foto Tom Ten Seldam

Over Tuğrul

Tuğrul Çirakoğlu is een Nederlands ondernemer, columnist, schrijver, spreker en vlogger van Turkse afkomst. Momenteel is hij directeur van Frisse Kater BV en woont en werkt in Amsterdam. Tuğrul was van januari 2021 tot december 2022 columnist voor Het Parool met een wekelijkse column in PS Het Parool.

Ik snap er niks van

31/01/2023 door Tuğrul Çirakoğlu

‘Ik snap er niks van’ mompelde ik iedere paar minuten. Zijn woning was totaal niet geschikt voor bewoning gezien zijn leeftijd en algehele fysieke staat. Hij begrijpt dit zelf ook en wilt niets liever dan verhuizen naar een verzorgingshuis. Maar dat mag niet. Binnenkort wordt hij ontslagen uit het ziekenhuis en moet dan terugkeren naar zijn woning. Een doodsvonnis.

Terwijl ik rondloop in de woning speelt het ene na het andere mogelijke scenario zich af in mijn hoofd. Wat als hij van de trap valt? Wat als een van de verrotte plafondplaten die ieder moment naar beneden kunnen vallen op zijn hoofd terecht komt? Wat als hij uitglijdt in de douche? Wat als, wat als, wat als … Het is letterlijk a disaster waiting to happen zoals de Engelsen zo eloquent zeggen.

Hij is alleen en eenzaam. Mentaal gaat het ook allemaal niet zo lekker. Stel je voor dat hij inderdaad in zijn woning komt te overlijden. Zij het door een val of door zichzelf van het leven te beroven. Dan zal hij daar waarschijnlijk enige tijd liggen voordat zijn lichaam wordt aangetroffen. Men zal van schande spreken, ‘Hoe heeft dit kunnen gebeuren?’ …

Ik loop weer eens op de zaken vooruit. Mij is helemaal niet gevraagd om hier allemaal over na te denken. Er is mij enkel verzocht de woning schoon te maken zodat meneer kan terugkeren. Dit probleem heb ik altijd. Ik wil de gehele wereld helpen terwijl ik dat helemaal niet kan.

Toch blijft het de gehele dag aan mij knagen. Het alleen bij een schoonmaak laten voelt niet goed. Ik moet iets doen voor deze hoogbejaarde meneer. Gezien zijn situatie en leeftijd besluit ik een uitzondering te maken.

We gaan niet alleen opruimen en schoonmaken, maar ook herinrichten. De slaapkamer moet naar beneden verplaatst worden, en er moeten aanpassingen gemaakt worden in zijn badkamer. Het liefst zou ik meer doen, vooral op bouwtechnisch gebied, maar daar heb ik de handigheid niet voor.

Het voorstel is inmiddels verstuurd, nu nog wachten op akkoord. Het is geen oplossing voor zijn probleem. Hij moet naar een verzorgingshuis, en ik hoop dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Maar in de tussentijd kan hij dan tenminste zijn dagen veilig doorbrengen in een schone en opgeruimde omgeving.


Foto Tom Ten Seldam

Over Tuğrul

Tuğrul Çirakoğlu is een Nederlands ondernemer, columnist, schrijver, spreker en vlogger van Turkse afkomst. Momenteel is hij directeur van Frisse Kater BV en woont en werkt in Amsterdam. Tuğrul was van januari 2021 tot december 2022 columnist voor Het Parool met een wekelijkse column in PS Het Parool.

Hoe rijk zijn wij echt?

30/11/2022 door Tuğrul Çirakoğlu

Terwijl ik dit schrijf begeef ik mij in Antalya. We zijn hier een week op vakantie. Met een kleine zoon van bijna 7 maanden oud is het niet altijd gemakkelijk om tijd voor jezelf te vinden. Soms, nadat hij in slaap is gevallen, schrijven we ’s avonds een paar uur lang. Momenteel gebeurt dat heerlijk ontspannend in onze suite met het geluid van de middellandse zee die via de openstaande balkondeuren onze oren streelt.

Vanmiddag besloten we te lunchen bij een grillrestaurant dat ons werd aangeraden door een lokale taxichauffeur. Mijn vrouw en ik zijn beiden carnivoor in hart en nieren. Omdat ik niet alle vleessoorten die bij het standaard mixgrill menu inbegrepen zat lekker vond vroeg ik de ober of ik ook mijn eigen mix kon samenstellen. Dat kon, zolang ik maar 200 gram per vleessoort bestelde.

Ik bestelde 200 gram köfte, 200 gram lamskoteletten, 200 gram çöp şiş en 200 gram kippenvleugels. Toen de mixgrill werd geserveerd viel mijn oog direct op de berg met köfte. Dit kon onmogelijk 200 gram zijn. Hier lag minstens het drievoudige. Ik zei er niks van en ging ervanuit dat dit de welbekende Turkse generositeit was.

Nadat we waren uitgegeten bleef er een goede hoeveelheid köfte over zoals verwacht. Compleet onaangeraakt. Mijn vrouw zei dat het zonde zou zijn om dit weg te gooien. Niet lang hierna kwam een ober langs en vroeg of hij het overgebleven eten moest inpakken voor ons. Twintig seconden later was hij weer terug met een keurig ingepakt pakket.

Op de terugweg naar het hotel kwam een meneer van middelbare leeftijd ons tegemoet gelopen. Hij oogde vies en onverzorgd. Vermoedelijk leefde hij op straat. Zonder erbij na te denken overhandigde mijn vrouw het pakket met eten. Hij greep het gretig met beide handen aan, knikte vriendelijk en liep weer door.

‘Subhan’Allah (God zij geprezen)!’ zei mijn vrouw, ‘dat is zijn rizq (provisie) voor vandaag’. ‘Klopt’ zei ik, terwijl mijn gedachtes stilletjes afdwaalden denkend aan wat er zojuist was gebeurd.

Rizq is een zeer uitgebreid begrip, maar kort uitgelegd betekent het in het Arabisch ‘provisie’. Het omhelst alles dat een persoon gebruikt; legaal of illegaal, heilzaam of onheilzaam. Alles waar je gebruik van maakt is jouw rizq, en alles waar je geen gebruik van maakt, zelfs als je het bezit, valt niet onder jouw rizq. Het is de rizq van iemand anders.

Er is ook een verschil tussen verdienen en rizq, en werk en rizq. Het is niet mogelijk om te stellen dat wat een persoon verdient synoniem staat met zijn rizq, noch dat zijn werk synoniem staat met zijn rizq. Wat een persoon verdient kan mogelijk zijn rizq bevatten, maar ook de rizq van zijn vrouw en kinderen en de rizq van anderen die hij kent of niet kent. Ieder persoon ontvangt zijn volledige rizq zonder dat hier ook maar één deel van wordt afgenomen.

Ik moest denken aan hoe deze meneer, hoogstwaarschijnlijk, ’s ochtends wakker werd met honger. Geen enkel idee hebbende hoe hij deze dag gevoed zou worden. Het werd zo bepaald dat ik, normaliter wonende in Amsterdam en daardoor ruim 3.500 kilometer ver verwijderd van dit restaurant, minstens drie keer zoveel köfte kreeg dan dat ik had besteld.

De onaangeraakte köftes werden keurig verpakt en nog warm in de handen van deze voor ons onbekende meneer gedrukt, alsof hij deze zojuist zelf had besteld. Mogelijk zou hij alles alleen opeten, of delen met anderen als dit ook hun rizq was.

Imam Shafi’I, een van de grootste klassieke Islamitische geleerden en de oprichter van de Shafi’I wetschool zei eens in een gedicht:

Wanneer het aankomt op mijn rizq, vertrouw ik op Allah, mijn schepper.
En ik weet met zekerheid, zonder twijfel dat Hij mij zal voorzien.

Wat mij toekomt, zal mij niet passeren,
zelfs als het zich in de dieptes van de zee bevindt.

Allah de Verhevene zal het voortbrengen via Zijn elegantie,
zelfs als ik er stil over blijf.

Dus waar kan een ziel over treuren,
als de Meest Genadevolle de provisies voor zijn schepping heeft vastgesteld?

Ik vond het geheel bijzonder om mee te maken, en goed om even bij stil te staan. We definiëren rijkdom namelijk vaak als een overvloed aan geld, land, grondstoffen, bezittingen en/of eigenschappen. Maar hoe rijk zijn wij werkelijk als we bedenken dat onze ‘rijkdommen’ misschien niet eens voor ons bestemd zijn en wij enkel als bewaarders of toezichthouders dienen?


Een nieuwe start

27/11/2022 door Tuğrul Çirakoğlu

Hallo,

U kent mij hoogstwaarschijnlijk van mijn werk als crime scene cleaner. De meest bekende schoonmaker van Nederland, misschien zelfs van de wereld.

Dit is natuurlijk maar een beperkt deel van wie ik ben. Echter wel hetgeen waar ik het meest om bekend sta. Simpelweg omdat ik over weinig anders heb geschreven.

Schrijven geeft mij een gevoel van voldoening. Ik heb daarom besloten een eigen blog / column (noem het hoe je wilt) te starten. Een plek waar ik kan schrijven over wat ik wil, en wanneer ik dat wil zonder verplichtingen.

– Tuğrul