Toen ik vanochtend bij de werklocatie kwam aanrijden zag ik een man in onze afvalcontainer snuffelen. ‘Hoe gaat het?‘ vroeg ik hem. ‘Goed, ik ben op zoek naar een oplader voor mijn telefoon‘ zei hij vriendelijk.
Ik vroeg hem de container uit te stappen. Deze zat namelijk vol met extreem vervuild afval van de woningontruiming waar wij mee bezig waren. De bewoner was overleden in zijn woning en had een absolute ravage achtergelaten. Jarenlang leefde hij op blikken bier, pakken vla, en kant-en-klaar maaltijden. Hij had geen nabestaanden.
De container meneer was al twee jaar dakloos. Vijfendertig jaar oud, ongehuwd zonder kinderen. Ik keek naar zijn versleten schoenen en vroeg of hij iets nodig had. ‘Alles wat je me kan geven ben ik dankbaar voor‘ zei hij. Ik gebaarde mijn collega een nieuw paar Timberland winterschoenen uit de woning te halen die wij de dag ervoor apart hadden gezet.
‘Je hebt geluk!‘ zei ik, ‘de schoenen zijn precies jouw maat.‘ Het was alsof ik hem het winnende lot uit de loterij overhandigde. Hij trok zijn oude, versleten sportschoenen uit en liet mij de zolen zien. Als hij er iets harder aan had getrokken waren de schoenen door tweeën gescheurd. ‘Je hebt geen idee hoe hard ik dit nodig heb!‘ zei hij vol blijdschap.
‘Kom maar mee naar boven, misschien kan je nog andere bruikbare spullen vinden‘ zei ik. Eenmaal boven dook hij gelijk op de vloer. Er lagen enkele vijf en tien eurocent-munten. ‘Wat doe je?‘ zei mijn collega verbaasd. De vloer en alles wat erop lag was enorm vervuild. Het kon onze nieuwe dakloze vriend niks schelen. ‘Dit betekent dat ik vandaag wat brood kan kopen‘ zei hij.
Ik zei dat hij mocht blijven rondhangen terwijl wij aan het werk waren, misschien zou hij nog wat bruikbaars vinden. Gedurende de dag ging het meerdere malen over de zege van Geert Wilders op de radio. Onze nieuwe vriend reageerde hier geen enkele keer op. Hij was te druk bezig spullen in de woning uit te zoeken.
Rond het middaguur kocht ik wat lunch voor hem, en wat extra’s zodat hij ’s avonds en de volgende dag ook nog wat te eten zou hebben. Zijn ogen lichtten op. Hij had waarschijnlijk al in tijden geen fatsoenlijke maaltijd meer gehad.
Aan het einde van de dag overhandigde ik hem vijfendertig euro. Het was alles wat ik bij mij had in contanten. Hij omhelsde mij vol geluk. We wisselden nummers uit zodat ik hem binnenkort wat winterkleding en extra geld kan overhandigen.
Tijdens de rit terug naar huis ging het op de radio wederom alleen maar over de monsterzege van Geert Wilders. Mijn nieuwe vriend weet waarschijnlijk niet eens wie Geert Wilders is. De kans is groot dat hij nu de koude straten aan het afstruinen is op zoek naar een geschikte slaapplek.
Over Tuğrul
Tuğrul Çirakoğlu is een Nederlands ondernemer, columnist, schrijver, spreker en vlogger van Turkse afkomst. Momenteel is hij directeur van Frisse Kater BV en woont en werkt in Amsterdam. Tuğrul was van januari 2021 tot december 2022 columnist voor Het Parool met een wekelijkse column in PS Het Parool.
Prachtig 🫶
Lieve Turgrul om dit verhaal moest ik echt huilen ,in de zomer liep ik met familie langs een kerk en daar zat ook een daklozen man ik gaf hem geld waarop mijn nichtje en neef en zelf mijn zus oordeelde laat die er voor werken ik kon het niet geloven wat zij antwoorden.
Ik geef meestal wat aan daklozen mensen zonder oordeel er wordt zo vaak gezegd ik help hem niet aan druks of alcohol terwijl niemand weet wat de achtergrond is.
En wat wilders betreft ik kies niet voor hem want ieder mens heeft recht op een fijn bestaan
Maar helaas lopen er nog steeds te veel mensen buiten die geen slaap plaats hebben en dat heeft de vorige regering niet goed gedaan .