Het lijkvocht stroomde door de woning heen

Ik zou net aan het avondeten beginnen toen ik werd gebeld. ‘We hebben met spoed een schoonmaakteam nodig’ zei de mevrouw aan de andere kant van de lijn. Het betrof een appartement van een van de grootste woningcorporaties van Nederland. De bewoner was overleden.

Binnen een uur waren mijn collega en ik op locatie. Toen ik kwam aanrijden zag ik al direct dat het foute boel was. Er stonden meerdere politiewagens. Zelfs de brandweer was aanwezig. ‘Dit kan niet goed zijn’ zei ik tegen mijn collega.

De mevrouw die contact met ons had opgenomen bood haar excuses aan. Zij had nog nooit eerder zoiets meegemaakt. Het was allemaal veel ernstiger dan aanvankelijk aan ons werd doorgegeven. ‘Zo gaat het iedere keer’ zei ik, ‘het is altijd maar een klein beetje werk …’

De overledene had meerdere maanden dood in huis gelegen. De ammoniaklucht in de woning was dusdanig sterk dat de forensische dienst de woning niet mocht betreden. Zelfs de Arbodienst kwam polshoogte nemen.

‘Als ik dit eerder had geweten had ik maatregelen kunnen treffen’ zei ik. Nu moesten we een noodoplossing bedenken. Op ons advies werd er door de brandweer een industriële ventilator geïnstalleerd. Het kostte meerdere uren luchten en ventileren voordat de luchtwaardes een acceptabel niveau hadden bereikt. Sommige buren hadden inmiddels hun woning verlaten.

Nadat de forensische dienst klaar was met hun onderzoek konden we rond 02:00 ’s nachts eindelijk starten met de werkzaamheden. Zelf had ik er al een hele werkdag opzitten. Dit, in combinatie met de zes uur wachttijd, zorgde ervoor dat ik helemaal gesloopt was terwijl de werkzaamheden nog moesten beginnen.

De forensische dienst waarschuwde ons dat de gehele woning bezaaid lag met drugsnaalden. ‘Dit kan er ook nog bij …’ zei ik zachtjes tegen mezelf. ‘We moesten ook het lichaam naar de aangrenzende kamer verslepen omdat de plek van overlijden zo ernstig vervuild is’ werd eraan toegevoegd.

Bij binnenkomst wist ik niet wat ik zag. De maden kropen over de deurmat heen. Het lijkvocht was vanaf de woonkamer naar de voordeur gestroomd. In de woonkamer lag een enorme plas met vocht waar duizenden maden doorheen krioelden.

Om de plek van overlijden heen stonden er tientallen opengesneden plastic flessen gevuld met urine. De gehele ruimte was bezaaid met afval. Alles wat hij de afgelopen periode had gedronken en gegeten was op de grond gesmeten.

Het ergste van allemaal waren echter de drugsnaalden. Het komt zo nu en dan voor dat er enkele drugsnaalden op een overlijdenslocatie aanwezig zijn. Hier waren het er zoveel dat ik ze niet eens kon tellen. De adrenaline stroomde door mijn lichaam.

Dit betrof een levensgevaarlijke situatie. Niet alleen door de naalden, maar ook door de enorme hoeveelheid verontreiniging die van het lichaam was afgekomen. Er mochten geen fouten gemaakt worden. We begonnen met het verdelen van de ruimtes in verschillende secties. Iedere sectie werd stap-voor-stap opgeruimd met behulp van drie bakken. De eerste bak was voor het grofvuil. De tweede bak voor de urine. En de derde bak voor de drugsnaalden.

Nadat alle rommel was opgeruimd konden we het eerste gedeelte van de kamer schoonmaken. Hierbij werd telkens dezelfde routine gevolgd: meubels verschuiven, lijkvocht opzuigen, en hierna het laminaat verwijderen. Dit proces werd herhaald totdat de gehele woonkamer kaal gestript was.

Toen het zwaarste gedeelte erop zat konden we starten met de andere ruimtes zoals de zijkamer, hal, toilet en het trappenhuis. Nadat alles was opgeruimd en schoongemaakt kon er gestart worden met het ontgeuren van de woning en de ventilator van de brandweer.

Het was inmiddels alweer licht buiten toen we de woning uitstapten. De calamiteit was verholpen. Ik was bekaf en voelde mijn handen en voeten niet meer. Over twee dagen zouden we terugkeren om de gehele woning te ontruimen en schoon te maken zodat de woningcorporatie kon starten met de renovatiewerkzaamheden.

Eenmaal thuis moest ik eerst een half uur douchen om de lijklucht uit mijn haren en huid te krijgen. Hierna dook ik direct mijn bed in. Twee dagen lang deed ik niks anders dan eten, drinken en in bed liggen om te herstellen.

Over Tuğrul

Tuğrul Çirakoğlu is een Nederlands ondernemer, columnist, schrijver, spreker en vlogger van Turkse afkomst. Momenteel is hij directeur van Frisse Kater BV en woont en werkt in Amsterdam. Tuğrul was van januari 2021 tot december 2022 columnist voor Het Parool met een wekelijkse column in PS Het Parool.