Zijn levenloze lichaam lag twee weken lang op de badkamervloer. Pal naast de verwarming die op 26 graden Celsius ingesteld stond. Hier kwam ik echter pas later achter. Initieel kreeg ik enkel door dat het om een overlijden ging waarbij de bewoner twee weken dood in de badkamer had gelegen.
‘Het is allemaal niet zo erg’ zei de stem aan de andere kant van de lijn. ‘Dat hoor ik wel vaker’ antwoorde ik stilletjes in mijn hoofd. Ik doe dit werk inmiddels al acht jaar, er komt altijd meer bij kijken dan men denkt.
Onze offerte werd als te prijzig beschouwd. Ze zouden deze daarom vergelijken met die van andere aanbieders. Enkele uren later kregen we de opdracht toch gegund. Ze hadden uiteindelijk geen navraag gedaan bij andere partijen. We konden dezelfde avond nog starten.
Bij het openen van de voordeur kwam er een dusdanig sterke lijklucht naar buiten dat mensen die twintig meter verderop buiten op straat stonden direct met de hand voor de neus wegholden. ‘Het is allemaal niet zo erg hé’ murmelde ik binnensmonds.
Het piepkleine appartement leek op een vuilnisbelt. De badkamerdeur was door de hulpdiensten verwijderd om het lichaam af te kunnen voeren. Ik wist niet waar ik naar keek. Het was alsof er een riooloverstroming had plaatsgevonden met lijkvocht.
Op de gehele badkamervloer was een centimeters dikke, geleiachtige drablaag aanwezig van menselijk afval. Geaccompagneerd door duizenden glasscherven van de kapot geslagen douchewand.
De hulpdiensten hadden de douchewand aan gorten geslagen omdat zij anders het lichaam niet konden verwijderen. Ik had hier zo mijn twijfels bij. Dit leek eerder op paniekspel. Dat er nog veel van zijn ‘lichaam’ over was kon ik mij namelijk niet voorstellen.
Hij was naast een gloeiendhete radiator overleden in een afgesloten badkamer. Je kunt je voorstellen dat onder dergelijke sauna-achtige omstandigheden het ontbindingsproces in rap tempo plaatsvindt. Wat normaliter in maanden of jaren gebeurt, gebeurde hier in twee weken.
Het was allesbehalve een fijn gezicht. De realisatie dat ik over enkele minuten zou starten met het opscheppen van menselijke restanten maakte het er niet beter op. Ik ging nog voorzichtiger te werk als gewoonlijk. Er lagen duizenden glasscherven en de vloer was spekglad. Ik had geen zin om uit te glijden en in de lijkvocht-cocktail smurrie te komen liggen. Of, nog erger, mij ergens aan te snijden of te prikken en een infectie op te lopen.
Na enkele uren bikkelen was de badkamer weer brandschoon en geurvrij. Vaak beschouw ik mijn werk gewoon als werk. Natuurlijk weet ik dat het geen alledaags beroep is, maar als je dit dagelijks doet sta je daar niet altijd bij stil. Maar ditmaal was anders. Ik was enorm trots op het resultaat, de badkamer straalde.
De volgende ochtend belde de opdrachtgever mij op. Enerzijds om te verontschuldigen, het was natuurlijk veel erger dan initieel was verteld. Anderzijds om ons te bedanken. We hadden het niet alleen snel opgelost, maar ook zonder destructieve maatregelen te hoeven treffen. Ze hoefden enkel een nieuwe douchewand te plaatsen, de rest was weer picobello in orde. Alsof er nooit iets was gebeurd.
Over Tuğrul
Tuğrul Çirakoğlu is een Nederlands ondernemer, columnist, schrijver, spreker en vlogger van Turkse afkomst. Momenteel is hij directeur van Frisse Kater BV en woont en werkt in Amsterdam. Tuğrul was van januari 2021 tot december 2022 columnist voor Het Parool met een wekelijkse column in PS Het Parool.
Geef een reactie