De persoonlijke begeleider belde ons met het verzoek of wij een van de slaapkamers van zijn cliënte konden schoonmaken. Het betrof een bejaarde mevrouw met een licht verstandelijke beperking. Haar zoon was op bed overleden en had daar enkele dagen gelegen alvorens te worden gevonden.
De slaapkamer grensde aan de woonkamer. Ze vond het vreemd dat hij al enkele dagen zijn kamer niet was uitgekomen, en besloot polshoogte te nemen. Toen ze het levenloze lichaam van haar zoon aantrof belde ze haar begeleider, ‘ik denk dat mijn zoon dood is’ zei ze.
Hierop kwam de persoonlijk begeleider direct naar haar toe. Het klopte, haar zoon was inderdaad overleden. De politie werd gebeld. Na een kort onderzoek werd duidelijk dat de zoon aan een overdosis was overleden.
Het overlijden had plaatsgevonden in een piepkleine kamer. Net groot genoeg voor een eenpersoonsbed en een kleine kledingkast. Overal lagen er opgebruikte zakjes cocaïne en lege flessen sterke drank. Verder lagen er allerlei persoonlijke bezittingen, her en der verspreid in een rommelige toestand.
Ademen in de ruimte ging moeilijk door het met urine verzadigde matras. Dit was niet iets van de afgelopen dagen. Hij had vermoedelijk al weken- of maandenlang zijn matras bevuild. Iedere keer dat we de slaapkamerdeur open deden begon de begeleider te kokhalzen.
De moeder van de overledene leek het allemaal weinig te interesseren. Door haar beperking had ze daar de capaciteit ook niet voor. Ze begreep dat haar zoon was overleden, en daar bleef het bij. Net als een jong kind waaraan wordt verteld dat de de opa of oma is overleden.
Terwijl wij bezig waren met de schoonmaak vertelde ze over van alles en nog wat. Zo ook over haar voorliefde voor het verzamelen van allerlei soorten prullaria. Door de woning heen waren diverse altaar-achtige plekken gecreëerd, waar dan tientallen verschillende beelden en voorwerpen stonden uitgestald. Ieder altaar had een ander thema: olifanten, Boeddha’s, auto’s enzovoorts.
Wat het volgende thema zou worden had ze nog niet besloten. Daarvoor zou ze eerst op de rommelmarkt moeten gaan snuffelen. Maar één ding wist ze wel: na het uitruimen van de slaapkamer van haar zoon, zou ook deze ruimte als altaar worden ingericht.
Hier keek ze naar uit.
Over Tuğrul
Tuğrul Çirakoğlu is een Nederlands ondernemer, columnist, schrijver, spreker en vlogger van Turkse afkomst. Momenteel is hij directeur van Frisse Kater BV en woont en werkt in Amsterdam. Tuğrul was van januari 2021 tot december 2022 columnist voor Het Parool met een wekelijkse column in PS Het Parool.
Geweldige verhalen en diep respectvoor jullie opruim werkzaamheden .ik als vrouw van een begrafenisondernemer weet wel een beetje hoe het ruikt..Mijn man was na de politie de tweede man die de overledene moest weghalen.dat was soms verschrikkelijk pfff.Maar heren respect voor jullie
Wauwww iedere keer kippenvel
Respect voor jullie
🙏🙏🙏🙏🙏
Dankjewel Tuğrul voor jouw verhalen, uit het leven gegrepen.
Wauw, wat een bijzondere opdracht weer…ik lees bijna elk bericht wat je post.
Helden zijn jullie!
Ik volg je al een de tijdje, en ik lees heel graag jou verhalen. Ze raken diep maar geeft ook een beeld van een wereld waar veel mensen niets van weten. Dus bedankt om deze duistere kant ook licht op te werpen en het zichtbaar te maken.
Hier ben ik even stil van.
Wat heb ik een respect voor jullie , de mensen die dit werk doen eigenlijk wil ik schrijven “kunnen doen” ik volg je nu een tijdje en heb al veel filmpjes voorbij zien komen bijna ongelooflijk wat ik gezien heb niet wetend als ik een bericht las ‘enkele dagen of weken’ een dode in huis gevonden.
Nu weet ik dat en hoe verschrikkelijk het is om op zo’n manier te sterven zonder mensen om je heen door wat voor reden dan ook, in en in triest .
Groeten en nogmaals bedankt voor het werk dat jullie doen .