Het was een koude, winderige en regenachtige dag. De hemel oogde grauw. Als ik niet moest werken was ik deze dag niet naar buiten gegaan. Terwijl ik voor het rode verkeerslicht zat te wachten in mijn werkbus, zag ik op circa vijftien meter afstand een mevrouw lopen. Eigenlijk kon je het geen lopen noemen. Moeizaam strompelde ze achter haar rollator over de stoep.
Voor de rollator hing een Albert Heijn tas. ‘’Ze zal net boodschappen hebben gedaan’’ zei ik tegen mijn collega. Waarom zou anders een vrouw van, ik schat in de tachtig, die slecht ter been is met dit koude, regenachtige weer buiten lopen?
Bij elke stap die ze nam leek het alsof ze ieder ogenblik omver kon vallen. Met een slakkentempo bewoog ze richting een stuk verhoogd beton naast het kanaal. ‘’Arme vrouw, ze zal wel doodmoe zijn en willen zitten’’ zei mijn collega.
Enkele seconden later bukte ze plotseling voorover, en kwam vervolgens naar boven met een lege cola fles in de hand die snel in de Albert Heijn tas verdween. ‘’Ze is statiegeldflessen aan het verzamelen!’’ riep ik verbaasd tegen mijn collega.
Het gehele gebeuren legde op pijnlijke wijze de alsmaar stijgende armoede in Nederland bloot.
Ik zie ze dagelijks rondrijden en -lopen door heel Nederland. Bejaarde mannen en vrouwen, die met hun scootmobiel, fiets of ter been vuilnisbakken doorzoeken en losse blikjes en flesjes van de grond rapen.
Het armoedeprobleem onder ouderen wordt alsmaar erger. Volgens het OESO steeg de armoede onder ouderen in Nederland tussen 2007 en 2020 met 4,9 procent. Onder 76-plussers steeg de armoede tussen 2007 en 2020 zelfs met 8 procent.
Vooral de inflatie van de afgelopen jaren heeft voor flinke problemen gezorgd. Alles wordt duurder, maar de inkomens van deze groep stijgt nauwelijks mee. Het is extra zwaar voor degenen die moeten rondkomen met alleen een AOW-uitkering.
Terwijl het verkeerslicht op groen sprong en ik verder reed, bleef het beeld van de vrouw in mijn gedachten hangen. Hoeveel anderen zoals zij lopen dagelijks over straat, onopgemerkt door de meesten van ons?
We kijken vaak weg, uit ongemak of omdat we het te druk hebben met ons eigen leven. Maar misschien is het tijd om wél te kijken—en te handelen. Een klein gebaar kan een groot verschil maken. Een helpende hand, een vriendelijk woord, of simpelweg erkenning van hun strijd.
Oud worden zou geen strijd om waardigheid mogen zijn.

Over Tuğrul
Tuğrul Çirakoğlu is een Nederlands ondernemer, columnist, schrijver, spreker en vlogger van Turkse afkomst. Momenteel is hij directeur van Frisse Kater BV en woont en werkt in Amsterdam. Tuğrul was van januari 2021 tot december 2022 columnist voor Het Parool met een wekelijkse column in PS Het Parool.
Ook ik zie steeds meer mensen statiegeld flessen en blikjes verzamelen.
Het is de meest zichtbare kant van de verloedering van onze sociale maatschappij.
Treurig, dieptreurig!
Bezorgde groet,